Την αμαρτία μου θα την πω: Είμαι fan των revivals!
Του Μάριου Αποστόλου
Ειδικά το 70’s revival κίνημα, του οποίου θιασώτες υπήρξαν και τα Χιλιομόδια σε προηγούμενες δουλειές τους άλλωστε, είναι κατά την γνώμη μου ένα από τα καλύτερα πράγματα που έχουν συμβεί στην σύγχρονη σκληρή μουσική, και τέχνη γενικότερα. Για το δε revival των 90’s, μιας σπουδαίας κατά την γνώμη μου δεκαετίας, ακούμε εδώ και χρόνια κι ακόμη να το δούμε να έρχεται. Το originality από την άλλη, έχει άλλη γλύκα, μην γελιόμαστε.
Και ναι κύριοι, θέλει cojones (με το συμπάθιο) για να αναδείξεις τις επιρροές σου διατηρώντας το προσωπικό σου στίγμα, να ηχήσεις νοσταλγικός, ταυτόχρονα επίκαιρος, αλλά και να γλιτώσεις την μανιέρα του να φαίνεται σαν να προσπαθείς να γίνεις κάποιος άλλος. Οι 1000mods δεν μάσησαν και ανταποκρίθηκαν και σε αυτή την πρόκληση. Και μπράβο τους!
Σε εκείνο το θρυλικό, επετειακό 10ο Street Mode Festival το καλοκαίρι του 2018, που τώρα εν μέσω lockdown φαντάζει σαν μακρινή ανάμνηση, τους είδαμε άλλη μια φορά να δείχνουν τα δόντια τους στο Mode Stage του φεστιβάλ της καρδιάς μας. Το ξέραμε από νωρίτερα, αλλά με αυτή τη μπάντα κάθε φορά είναι σαν την πρώτη φορά. Εμφάνιση “για αρχόντους, όχι για λινάτσες” όπως γραφικά θα επεσήμαινε κι ο κύριος Αυγολέμονος από το ρεπορτάζ του Φερεντίνου, το μακρυνό 1994 (χρονιά του “Jar of Flies”, του “Superunknown” και του “Dookie” – Τυχαίο; Δεν νομίζω).
Αρχοντική λοιπόν και η δισκογραφική επιστροφή του σχήματος από την Κόρινθο, με το πολυσυζητημένο “Youth of Dissent”. Το χιλιομοδίτικο ύφος είναι εκεί, μόνο που αυτή την φορά, πότε με ψυχεδελικά ξεσπάσματα, πότε με πανκ παροξυσμούς, πότε με την μελωδία να παίρνει τον πρώτο λόγο σε τραγούδια πιασάρικα, εμπορικά με την καλώς εννοούμενη έννοια του όρου, αλλά μακριά από την οριογραμμή της γραφικότητας και του cheesiness, το κουαρτέτο μοιάζει να ξεφεύγει, να δοκιμάζει, ακόμη και να πειραματίζεται χωρίς φόβο και πάθος. Και το να μπορούν να το κάνουν αυτό ακομπλεξάριστα το έχουν κερδίσει με την αξία τους. Όσοι έχουν παρακολουθήσει την πορεία τους ξέρουν πολύ καλά τι εννοώ.
Το “Youth of Dissent” είναι καλοζυγισμένο σαν εκτέλεση φάουλ του Cristiano Ronaldo. Ισορροπεί απόλυτα ανάμεσα στα όσα φάνηκε να θέλουν να πετύχουν με αυτή την τολμηρή τους νέα κίνηση, και χάρη στην αριστουργηματική παραγωγή του Matt Bayles (Isis, Mastodon, Soundgarden, Pearl Jam, Botch κ.α.) και τον αέρα Seattle που μοιάζει να προσδίδει η εξ’ ολοκλήρου ηχογράφηση του album στα θρυλικά Litho Studio (του θρύλου Stone Gossard, ιδρυτικού μέλους των Pearl Jam, Temple of the Dog, Mother Love Bone και Green River), και London Bridge Studio (εκεί που ηχογράφησαν οι Pearl Jam, Alice in Chains και Soundgarden, μεταξύ πολλών άλλων) ηχεί ακριβώς όπως πρέπει. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.
Είναι γεγονός. Το “Youth of Dissent” είναι η καλύτερη στιγμή των 1000mods. Μιας ήδη μεγάλης μπάντας που έχουμε το προνόμιο και την τύχη να ζούμε την εποχή που θα την δούμε να αγγίζει την μία κορυφή μετά την άλλη. Κι αν οι die-hard οπαδοί «ξυνίσουν» με το νέο ηχητικό προσανατολισμό των 1000mods, και ζητήσουν ένα ακόμη “Super Van Vacation” τότε μπορούν κάλλιστα να αρκεστούν στο να ακούνε το ντεμπούτο. Άλλωστε κι αυτό η ίδια μπάντα το έγραψε! Τι; Όχι;
Ακούστε το νέο album στο Spotify
