Ο Δημήτρης Μυστακίδης ραπάρει (!) και μας ξανά-συστήνεται μέσα από ένα κομμάτι που ματώνει μπροστά στην δύναμη της φωνής και της κοινωνικής πάλης.
Της Δήμητρας Σαμσάκη
Εμπνευσμένος από το ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος» και την μάστιγα της αδιαφορίας, ανακαλεί την λήθη που έγινε τρόπος ζωής, τις άδειες ημέρες που έγιναν αλόγιστοι αριθμοί και τους κυρ-Παντελήδες που βολεύτηκαν στο άνδρο της μιζέριας. Ένα κομμάτι για τις άηχες κραυγές των ανθρώπων που σαστίζουν μπροστά στην πραγματικότητα, ένα κομμάτι εις μνήμην αυτών που πάλεψαν μοναχοί και αυτών που χάθηκαν στην διαδρομή…
Photo: Γιάννης Μαργετουσάκης
Ο Δημήτρης Μυστακίδης είναι ένας από τους σημαντικότερους κιθαρίστες της ελληνικής σκηνής. Κάποιοι ίσως να τον γνωρίζετε από την συμμετοχή του στη μπάντα «Λοξή Φάλαγγα» του Νίκου Παπάζογλου, όπου επί δέκα χρόνια συνέβαλε στο σχήμα με κιθάρα και λαούτο, κάποιοι ίσως να τον έχει πάρει το μάτι ή το αυτί σας στις συνθέσεις και τις συναυλίες του Θανάση Παπακωνσταντίνου, τον οποίο συντροφεύει από το 2002. Κάποιοι ίσως έχετε ακούσει το «Εσπεράντο», τον δίσκο ορόσημο που δημιούργησε μαζί με μία αρμαθιά καλλιτεχνών που έχουν στιγματίσει με τις φωνές τους το ελληνικό πεντάγραμμο. Κοινωνός της αλώβητης, λαϊκής μουσικής και στυλοβάτης της λαϊκής κιθάρας, ο Δημήτρης Μυστακίδης παρεμβαίνει στο ρεμπέτικο και αναβιώνει την ιστορία και την μουσική του, μέσα από την δική του οπτική, προσαρμόζοντάς το στον ήχο του τώρα και βάζοντας την λαϊκή κιθάρα στην πρώτη γραμμή.
Κυκλοφορεί τον πρώτο του προσωπικό δίσκο το 2007 με τίτλο «16 Ρεμπέτικα με Κιθάρα», ανοίγοντας ένα νέο ορίζοντα στην ιστορία του ρεμπέτικου. Οι επόμενοι δύο δίσκοι του, «Αψιλίες» το 2009 με προπολεμικά και σμυρναίικα τραγούδια και το «Ψιθυρίζοντας το Ρεμπέτικο» το 2013, έρχονται να υπογραμμίσουν την αδιαμφισβήτητη γνώση του πάνω στην λαϊκή κιθάρα και να εμπνεύσουν μία νέα γενιά μουσικών του είδους. Η κυκλοφορία του «Εσπεράντο» το 2015 με την συμμετοχή 16 σπουδαίων τραγουδιστών ανάμεσα τους οι Αλκίνοος Ιωαννίδης, Δήμητρα Γαλάνη, Ελένη Βιτάλη και Ελεονόρα Ζουγανέλη, έρχεται να τον καθιερώσει στην συνείδηση των Ελλήνων και παρέμεινε στο top 10 των ευρωπαϊκών music charts για 4 εβδομάδες. Ο τελευταίος του δίσκος το 2017 με τίτλο «AMERIKA», πιο επίκαιρος από ποτέ, αποσπά διθυραμβικές κριτικές και ξαναζωντανεύει τις μνήμες μίας επίπονης ιστορίας του ελληνισμού, αυτής της μετανάστευσης στην μακρινή ήπειρο, που όμως άφησε πίσω της μία σπουδαία μουσική παρακαταθήκη.
Photo: Βασίλης Τομπάζης
Καθηγητής στην ανώτερη εκπαιδευτική βαθμίδα και συγγραφέας δύο μοναδικών βιβλίων, μετράει τριάντα χρόνια πορείας στην μουσική μεταδίδοντας την δική του Εσπεράντο, μιλώντας μέσα από μελωδίες, ιστορίες και ανθρώπους, με μία ιδιαίτερη καθαρότητα και απλότητα. Αυτός είναι ο Δημήτρης Μυστακίδης, και με την ευκαιρία της νέας του κυκλοφορίας του κάναμε μερικές ερωτήσεις:
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος… τι οφείλεις να κάνεις στον κόσμο αυτό;
Να τον αφήσεις λίγο καλύτερο απ ότι τον βρήκες. Σε όλα τα επίπεδα. Να μην ανέχεσαι την αδικία. Να είναι προτεραιότητά σου οι άνθρωποι και όχι οι αριθμοί.
Τι σε ώθησε στην ενασχόληση σου με το ρεμπέτικο;
Μεγάλωσα με αυτή τη μουσική. Ήταν το soundtrack της παιδικής μου ηλικίας. Είναι μια μουσική που δημιουργήθηκε μέσα στις πόλεις, από ανθρώπους που άθελα τους βρέθηκαν στο περιθώριο και μέσα απ΄ αυτή την μουσική βρήκαν το κουράγιο να αντέξουν και να παλέψουν για μια καλύτερη ζωή. Έχει δε τόση δύναμη και αμεσότητα αυτή η μουσική που όταν έρθεις έστω και μια φορά σε ουσιαστική επαφή μαζί της δεν υπάρχει περίπτωση να ξεκολλήσεις. Σαν το hip hop.
Ο δίσκος «AMERIKA», έχει χαρακτηριστεί ως τα ελληνικά blues και έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές. Τι επεδίωξες με αυτόν τον δίσκο και τι ήθελες να επικοινωνήσεις μέσα από αυτόν;
Αυτό που ήθελα να υπενθυμίσω στους συμπατριώτες μου ήταν ότι οι ρόλοι θύτη και θύματος στην ιστορία αλλάζουν πολύ εύκολα. Οι παππούδες μας πρόσφυγες, οι γονείς μας μετανάστες και εμείς ρατσιστές; Δεν πάει έτσι. «Θυμάμαι, ποτέ δεν ξεχνώ» που λέει και ο Είσβο.
Έχεις κάτι καινούργιο στα σκαριά;
Η κατάσταση που ζούμε δεν επιτρέπει προγραμματισμούς. Ας βγούμε απ΄ όλο αυτό με τις λιγότερες δυνατές απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και όλα τα άλλα γίνονται. Ελπίζω μόνο να βγούμε λίγο σοφότεροι.
Ευχαριστούμε!
Photo: Αναστασία Δεληγιάννη